D’r Auwe Zank

Foto dateert van 12 febr. 1957 en werd genomen te Beek bij het huwelijk van 1 e tenor Funs Weerts met Leny Maas.Van links naar rechts: Zef Weerts, Eduard Kickken, Pierre Budé, Huub Kickken, jo Speetjens, Victor Dortu, Huub Budé, jan Dortu, Victor Kicken, jo Dortu, Pierre Dortu, Sjeng Meurs, Sjef Vaessen, Neel Meurders, Harry Budé, Huub Weerts en Paul Weerts. Op de foto ontbreekt Funs Weerts.

Klimmen in het jaar 1956. We beginnen te proeven aan de weer langzaam stijgende welvaart na de jaren van wederopbouw na de Tweede Wereldoorlog. Het levenspatroon van veel mensen verandert stilaan. Het tv-toestel dringt in steeds meer huiskamers door. In Klimmen, hoog gelegen op de heuvelrug tussen het Geuldal en de mijnstreek, dringen die veranderingen ook langzaam door. Van het stille boeren- en mijnwerkers- plaatsje begint Klimmen uit te groeien tot een aantrekkelijke woongemeente. Het is in die tijd dat het mannenkoor St. Remigius wordt opgericht. De precieze geboortedatum is 28 oktober 1956. De wieg van het mannenkoor staat in Craubeek. Het is geen rustige, vredige geboorte voor dit koor, dat naderhand zal groeien tot een van de meest gerespecteerde mannenkoren uit de wijde omgeving. Het ontstaan van het mannenkoor St.-Remigius bezorgt Klimmen in die tijd heel wat gespreksstof. Immers, aan de oprichting is een "verzet" tegen de toenmalige pastoor Spaetgens van Klimmen voorafgegaan. En de veranderingen in de samenleving tekenen zich dan wel aan, maar ook in 1956 maken in Klimmen toch nog de burgemeester, de pastoor en de notaris de dienst uit. Wat is er gaande in dat rustige Klimmen? Er broeit iets binnen het Kerkelijk Zangkoor. Er zijn wrijvingen tussen de pastoor, het bestuur van het koor en de leden. Veel leden hebben er moeite mee, dat het bestuur van hun koor in feite buitenspel wordt gezet. Klachten daarover zijn op jaarvergaderingen herhaaldelijk aan de orde geweest, maar worden dan lachend afgewimpeld. Nu heeft de pastoor een beslissing genomen, die, krachtens de statuten van het koor, aan het bestuur is voorbehouden. En dat is de druppel die de emmer doet overlopen. Op een zondag in het najaar van 1956 komt het tot een openlijk protest. Het overgrote deel van de zangers van het Kerkelijk Zangkoor weigert het oksaal te betreden. Er is die dag geen gezongen hoogmis in Klimmen en dat roept bij vele kerkgangers grote vragen op. Het is in Klimmen het gesprek van de dag. De pastoor echter slaat terug. De volgende dag al vinden de weigeraars aan de opluistering van Gods eredienst een brief in hun brievenbus. De dienstweigeraars worden geschorst als lid van het kerkkoor. En dat zij een "grote zonde" begaan hebben door ongehoorzaam te zijn aan de pastoor blijkt de volgende zondag. Andere zangers hebben hun plaats op het oksaal ingenomen en zingen in Klimmen de hoogmis. Ook deze tweede zondag zijn de problemen binnen het koor gespreksstof in menige huiskamer in Klimmen en, zo mogelijk met nog meer vuur, is de discussie in de plaatselijke cafés. De "dienstweigeraars" echter bevinden zich in Craubeek in het huis van de, toen zieke, Funs Weerts. Zij zijn het samen al spoedig eens. Er moet in Klimmen een nieuwe zangvereniging worden opgericht. Terug naar het kerkkoor, dat kan niet meer. Een nieuwe vereniging als tegenwicht tegen het kerkelijk koor. De naam wordt die avond ook gevonden.

Het wordt "d'r Auwe Zank". Uiteraard komt het besluit tot oprichting van een nieuw koor zeer snel de pastoor ter ore. Hij doet iets terug. De kapelaan van Klimmen wordt afgevaardigd naar leden van het kersverse, nieuwe koor en die deelt mee dat geen gebruik mag worden gemaakt van het patronaat. Op die manier, zo wordt geredeneerd zijn de overlevingskansen van het nieuwe koor erg miniem. Het eerste repetitielokaal wordt niet het patronaat en ook niet een van de lokaliteiten, die de plaatselijke kasteleins ter beschikking hebben. Het wordt de waskeuken in een oud slooppand in Craubeek. De eerste repetities lijken een beetje op de toestanden ten tijde van de Franse Revolutie, toen katholieken ook in het geheim bijeenkwamen om hun godsdienstoefeningen te houden. In die bijkeuken, al gauw omgedoopt tot "het rovershol", houdt een klein potkacheltje, waarop anders de wasketel staat, de benen van de zangers een beetje warm. De repetities worden 's zondags na de hoogmis gehouden. In plaats van het ook in die tijd gebruikelijke "frühschoppen", waarbij na de hoogmis een biertje of borreltje wordt gedronken, komen de opstandige zangers nu bijeen om onder primitieve omstandigheden hun gezamenlijke hobby te

beoefenen. Het begin is moeilijk. Het koor bezit letterlijk niets anders dan de sympathie van de Klimmense gemeenschap. Er wordt een fors contributiebedrag vastgesteld en de dirigent moet zijn diensten gratis verlenen. Van de eerste, vooruitbetaalde, contributie worden ijlings partituren gekocht, zodat met het instuderen van enkele volksliedjes kan worden begonnen. Het enige begeleidingsinstrument is een hobo. Ondanks dit primitieve begin groeit de onderlinge band tussen de koorleden tot een hechte vriendschap. En achteraf lijkt het, dat juist dit begin ervoor gezorgd heeft, dat het Klimmense mannenkoor gegroeid is tot een koor met grote verdiensten, maar met vooral een puike sfeer onder de leden. In de ellende van de eerste maanden zijn veel humor en grote vriendschappen geboren. Maar de tijden verbeteren Op 15 maart 1957 vestigt het jonge koor zich in de pasgebouwde zaal van café P. Boesten en krijgt daarmee een goede accommodatie ter beschikking. De penningmeester heeft een uiterst zuinig beleid gevoerd en er is genoeg geld over om een tweedehands harmonium aan te schaffen. En het eerste officiële optreden van het koor is nabij! Dat eerste optreden vindt op 24 maart 1957 plaats in zaal Boesten en wordt gehouden ten bate van het Groene Kruis. Achter de schermen van het Klimmense openbare leven wordt hard gewerkt om dit optreden te verhinderen. Het bestuur van het Groene Kruis wordt onder druk gezet, maar blijft standvastig en laat zich niet niet de wetten stellen. De eerste uitvoering wordt een succes. De zaal is afgeladen vol en... op de eerste rij zitten de plaatselijke notabelen. Nog voor-dat het koor één noot heeft gezongen wordt het al begroet met een daverend applaus. Ook de vrede met de pastoor wordt getekend. Bij de eerste zang- en toneeluitvoering, die op 1 december 1957 wordt gehouden en waarvan de baten geheel voor eigen verenigingskas bestemd zijn, is pastoor Spaetgens de eerste spreker. In een geestige toespraak merkt hij op dat er in de beste families wel eens meningsverschillen voorkomen. Hij feliciteert het koor met wat het tot nu toe heeft gepresteerd en wenst de leden erg veel succes. Deze geste van pastoor Spaetgens wordt door het koor zeer op prijs gesteld en niet vergeten. jaren later, wanneer hij in Heerlen zijn diamanten priesterfeest viert, zijn de Klimmense zangers present om hem een klinkende serenade te brengen. Voor de geschiedschrijving mag dit onstuimige, prille begin van het Klimmense mannenkoor St.-Remigius niet onvermeld blijven. De jongeren zullen misschien vreemd opkijken dat zoiets toen mogelijk is geweest. Ouderen zullen glimlachen bij de herinnering. De eersten Wie waren die mannen, die in conflict kwamen met de pastoor en daarom een eigen zangkoor oprichtten? De oprichters van het koor St.-Remigius waren: Harry Budé, Huub Budé, Pierre Budé, Jan Dortu, jo Dortu, Pierre Dortu, Eduard Kickken, Huub Kickken, Victor Kickken, Jo Speetjens, Sjef Vaessen, Funs Weerts, Zef Weerts en Huub Weerts. De eerste dirigent werd Jan Dortu. Huub Weerts werd voorzitter. Pierre Dortu sekretaris, Sjef Vaessen penningmeester en de twee overige bestuursleden werden Huub Budé en Huub Kickken .

Nog even terugkomend op de naam van het koor past deze toelichting. Bij de oprichting op 28 oktober 1956 werd gekozen voor de naam Zangvereniging "d'r Auwe Zank". Op 20 februari 1958 wordt de benaming"zangvereniging" gewijzigd in "mannenkoor". Op 22 oktober 1961 ten slotte wordt definitief gekozen voor de huidige naam Mannenkoor St. -Remigius. Het koor is aangesloten bij het Koninklijk Nederlands Zangersverbond. (Tekst jubileumboek 1981: Pierre Dortu en Martin Huppertz)

St.-Remigius: een glorierijk verleden

Installatie beschermheer notaris H. Palmen, 21-10-'61